Beste medeparochianen,
Op 08 oktober ontvingen we het droevige bericht dat, toch nog plotseling, is overleden medeparochiaan en tot voor kort medebewoonster van Nes mevrouw Maria Johanna Allegonda Henrica Kempers-van Wijk. Bij iedereen veel beter bekend als Ria. Geboren en getogen in Nes aan de Amstel, waar ze al op 12-jarige leeftijd werd geconfronteerd met een groot verlies: haar vader kwam te overlijden, waarna ze van school werd gehaald om mee te helpen met haar moeder op de boerderij. Makkelijk was dit voor hen en het bedrijf zeker niet, tegelijkertijd heeft het haar ook gevormd tot wie ze was. Klaar staan voor iedereen, daadkrachtig, veerkrachtig, kordaat, optimistisch, ruimhartig, trouw en loyaal, het waren karakter eigenschappen die Ria al vroeg moest ontwikkelen en welke de rest van haar leven praktijk bleven in haar doen. Ze was zo tot veel in staat en dat deed ze dan ook. En niet alleen op de boerderij. Zo heeft ze later samen met haar man Leo een bloeiend, zeer succesvol bedrijf opgebouwd: het eiland van Maurik, een vakantiepark inclusief camping en jachthaven te Maurik. Dit bestaat nog steeds en is in handen van hun zoon.
Nadat het bedrijf was overgedragen, keerde ze samen met Leo weer terug naar Nes waar ze het ‘familiehuis’ naast de oude boerderij betrokken. En ook nu bleef ze zeer actief en trouw aan de gemeenschap van Nes en de St.Urbanus. Regelmatig kon je haar voorbij zien zoeven in haar auto, welke ze tot op hoge leeftijd zelfstandig en vakkundig bleef besturen. Het was een vertrouwd beeld over de Amsteldijk, Ria met beide handen bovenop het stuur, op weg voor een trouw bezoek aan de buurvrouw of naar de kerk. En als ze niet onderweg was, kon je haar steevast vinden in haar tuin achter het huis. Daar heeft ze werkend en genietend menig uur doorgebracht. Ze was gek op bloemen! Het zag er dan ook uit als om door een ringetje te halen: prachtige hortensia’s en andere bloemen en planten, een strak gazon, een schitterend tuinhuis. En zag ze er iets wat haar niet beviel, pakte ze dat kordaat ook even mee. Zelfs als dit bij de buren was, moest even gebeuren…
|
|
Haar reis naar Ghana, om een bezoek te brengen aan de werken van wijlen pastoor Verspeek, vond ze prachtig en interessant. Het werd haar ook bijna fataal... Ze belandde in het ziekenhuis waar ze vele weken heeft doorgebracht. Mede door de goede zorgen van een van haar reisgenoten die bij haar achterbleef, kon ze uiteindelijk per ambulance vliegtuig weer terug naar Nederland. Het bleef daarna bij tijd en wijlen toch een beetje tobben met haar gezondheid. En dan blijkt weer dat wat je zelf geeft, ook terugkomt. Opnieuw werd Ria ziek en ze zou moeten verblijven in een zorghotel. “…Als ik daar naar toe moet, overleef ik dat niet…”, zo meldde ze aan een van haar medeparochianen. Dat was het startschot vanuit de parochie om een hulpactie op touw te zetten zodat Ria thuis kon aansterken. Iedereen die werd gevraagd uit te helpen met koken en om haar gezelschap te houden, zei meteen ja! Meerdere weken lang. Heel bijzonder en het wonder geschiedde: ze kwam er weer bovenop!
| 
|
|
De kerk had altijd haar toewijding en belangstelling. Zo was ze lid van het koor St.Cecilia, repetities sloeg ze in principe niet over. Daarnaast kon je ook altijd een beroep op haar doen om te komen orgelen als er geen organist was voor de viering. Dan belde ik haar op met de vraag of ze tijd en zin had om het orgel te bespelen, waarbij haar antwoord zonder uitzondering was: Ja, doe ik, anders is het ook zo stil! Dan zat ze diep gebogen en geconcentreerd achter het klavier, turend op de muziek en speelde ze ingetogen en bekwaam het repertoire. Vooral Maria-liederen vond ze erg mooi en hadden een speciaal plekje in haar hart. De aanwezigen waren blij, zij net zo. Ook de jongsten van de parochie (de Kinderclub!) konden, ruimhartig als ze was naar iedereen, op haar belangstelling en steun rekenen.
De jaren voor zowel Leo als Ria begonnen te tellen, en dichter bij de kinderen en kleinkinderen zijn zou het leven voor hen toch makkelijker maken. Ondanks dat ze dan afscheid moest nemen van haar geliefde Nes, het viel haar zwaar, verlieten zij het vertrouwde dorp aan de Amstel om in Tiel neer te strijken. Ze heeft er helaas niet heel lang van mogen genieten. Nadat haar gezondheid het opnieuw liet afweten en ze verdere lichamelijke tegenslag kreeg te verwerken, was het kaarsje op. Na eerder opnieuw te zijn voorzien van het sacrament van de zieken, heeft ze definitief afscheid moeten nemen van een liefdevol en gelukkig leven. Ria, dank voor alles wat je hebt gedaan en betekend voor ons, rust in vrede.
De afscheidsdienst zal plaatsvinden op dinsdag 15 oktober om 10.30uur bij ons in de St.Urbanuskerk. Na afloop van de plechtigheid zal Ria begeleid worden naar haar laatste rustplaats op parochiekerkhof ‘Vreedenhof’. Ter afsluiting is er gelegenheid om elkaar te ontmoeten in het nabij gelegen dorpshuis ‘De Nesse’. Voor verdere bijzonderheden verwijzen we u naar de rouwcirculaire.
Wij wensen haar familie, vrienden en kennissen heel veel kracht en sterkte toe bij het dragen van dit verlies.
Uw parochieteam.
|
 |
| |
